រឿងចៅតប់ប្រមល
កាលពីព្រេងនាយមានជីវិតបានសាងកុសលរួមគ្នា បុរសទាំងពីរនាក់បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតម្នាក់បានកើតនៅព្រះឥន្ទ្រនៅជាមួយគ្នា កើតជាបុរសមានប្រពន្ធលំបាកណាស់ ទូកនេសាទត្រីចិញ្ចឹមជីវិត។
គ្រាមួយព្រះឥន្ទ្របានបើកព្រះនេត្រទិព្វមក ឃើញមនុស្សលំបាកយ៉ាងដូច្នេះ មានសេចក្តីស្រឡាញ់ អានិតអាសូរ។ យប់នោះ ព្រះឥន្ទ្រយកមាសបីដុំដាក់ក្នុងលបបុរស។ ព្រឹកឡើង បុរសនោះលើកលបឃើញមាសជាសំពៅមាសថាជាចោលមួយទឹកហើយដាក់ទឹកម្តងទៀត។
បុរសម្នាក់បានមកមើល.លបដូចសព្វដង។ ព្រះអិន្ទ្រយកមាសដាក់ក្នុងលបដូចមុនទៀត។ បុរសឃើញដូច្នោះ ក៏នឹកខឹងនិង មាសបីដុំនេះ ពុន យកទៅធ្វើជាថ្មជើងក្រានដាំបាយ ... ប្រពន្ធក៏អត់ស្គាល់ដុំមាសក៏យកដុំមាសទៅជើងក្រានតាមប្តី។
ក្រោយនោះ មានព្រះរាជអាជ្ញា មកទារពន្ធ។ គាត់ មើលដុំមាសបុរសជាថ្មជើងក្រាន
ក៏ឱ្យបុរសយកមាសទាំងបីដុំនោះ មកបង់ពន្ធដែលជំពាក់រាជការ។ បុរសនឹកអរណាស់
ក៏ប្រគល់ថ្មជើងក្រាននោះ ទៅអោយ ព្រះរាជអាជ្ញាភ្លាម ៕
ព្រះរាជអាជ្ញា បានដុំមាសពីបុរសនោះហើយ គ៏យកមួយដុំទៅថ្វាយព្រះមហាក្សត្រ ៕ ព្រះអង្គសាកសួរពីមូលហេតុ ដែលបានមាសមកនោះ ព្រះរាជអាជ្ញាក៏ទូលតាមដំណើរ ។
ស្ដេច ទ្រង់ជ្រាប ដូចនេះ ទ្រង់អោយហៅបុរសនោះ សាកសួរ ។ បុរសក្រាបទូលថា « មាសរបស់ទ្រង់ព្រះបង្គំបី ដុំ បានជូនកម ព្រះរាជអាជ្ញាហើយ»។ ស្តេចអោយទារយកមាសបីដុំទៀត
ជ្រាបដល់ស្តេចស្តេច - ទ្រង់ឱ្យហៅបុរសនោះមកសួរពីហេតុផលដែលនាំឱ្យមានការប្រឆាំងចិត្តនាយកគំរូ។ នោះក្រាបភីថាបុរស «ព្រះបង្គំមានសេចក្តីស្រឡាញ់នៅក្នុងខ្លួនលោក»។ សាលាសង្កាត់មានថា «បើត្រូវចៅឯងរកសត្វតប់ប្រមល់ នោះមកសម្រាប់តែឯងរកអ្វីដែលពិសេសនឹងធ្វើឱ្យខ្លួនឯងនៅក្នុងគ្រានេះ»។ លី លី ថា ខ្លាច បុរស ម្នាក់ « មុខ ជា ស្លាប់ ហើយ គ្រា នេះ មិន យល់ ថា ជា សួនសត្វ ប្រមល ឯណាទេ » ។ តែមិនហ៊ានធ្វើដោយខ្លាចអំណាច ក៏ក្រាបបង្គំលា សាលាដើរចេញដោយបំនងថានឹងដើរឲ្យស្ថាប័ត។ ក្នុងព្រៃ
ដើរចូលព្រៃឆ្ងាយទៅៗ ព្រះឥន្ទ្របើកព្រះនេត្រ ទិព្វមកឃើញនោះ មានសេចក្តីសុខដូចនិមិត្ដជាស្មូតនៅទីដែលមនុស្សដើរទៅ ហើយព្រះអង្គទ្រង់ជាព្រះមហាឥសី។
បុរសមើលទៅឃើញអាស្រមដូចនោះ ក៏មានចិត្ត ត្រេកអរដើរចូលទៅថ្វាយបង្គំឥសីក្នុងអាស្រមនោះ ។ ឥសីសួរថា «ចៅមានហេតុអ្វី ?» ។ បុរសនោះទួល ឥសីតាមដំណើរដែលស្តេចអោយរកសត្វតប់ប្រមល់ យកទៅថ្វាយ ។ ឥសីថា «ចៅកុំព្រួយ» រួចឥសីបាន យកបំពង់ពកមួយមកសែកមន្តវិជ្ជាសិល្ប៍សាស្ត្រ កើត ជាខ្លា សិង្ហ ដំរី ពស់ រមាស សុទ្ធតែជាសត្វសាហាវ ទាំងអស់ ហើយឥសីសែកជប់បង្រួញសត្វទាំងនោះ ច្រកក្នុងបំពង់ពក ប្រគល់បំពង់ពកនោះ អោយទៅ បុរស រួចផ្ដាំថាអោយយកទៅថ្វាយស្ដេច ប៉ុន្តែមុននឹង បើកឆ្នុក អោយស្តេចប្រមូលរាជវង្សានុវង្សមកជួបជុំ ហើយបិទទ្វារវាំងអោយជិត សឹមបើកន្ទុកមើល ព្រោះ សត្វនោះរត់រហ័សណាស់ ฯ
លុះបុរសនោះទទួលបណ្តាំឥសីស្រេចហើយ ក៏នាំ យកសត្វដែលច្រកក្នុងបំពង់ពកទៅថ្វាយស្ដេច ដោយ ក្រាបទូលថា « ទូលព្រះបង្គំរកសត្វតប់ប្រមល់បាន ហើយ នៅក្នុងបំពង់នេះ ហើយក៏ទូលតាមដំណើរ ដែលឥសីឆ្នាំមក ។ ស្តេចអោយប្រមូលរាជវង្សានុវង្ស មកជួបជុំ រួចទ្រង់ចាត់ការបិទទ្វារវាំង ទ្រង់អោយ អាមាត្យបើកឆ្នុកបំពង់ពកនោះ ។ ខ្លា ដំរី សិង្ហ រមាស ពស់ ក៏ចេញពីបំពង់ពកមកខាំស្ដេច និងព្រះរាជ វង្សានវង្សនោះ ដល់នូវមរណភាពអស់ទៅ ។
ក្រោយមក ពួកអ្នកនគរឃើញបុរសមានរឺទ្ធានុ ភាពដូចនេះ ក៏រៀបអភិសេកបុរសនោះអោយឡើង សោយរាជសម្បត្តិជាព្រះមហាក្សត្រក្នុងនគរនោះទៅ។ សត្វទាំងឡាយក៏លាព្រះរាជាអង្គនោះ ចូលទៅនៅព្រៃ វិញ ហើយផ្ដាំថា « បើព្រះអង្គមានភ័យ រឺមានការអ្វី គ្រាន់តែនឹកដល់ ពួកយើងនឹងមកជួយយកអាសារ ជាដរាប » ៕
កាលពីព្រេងនាយមានជីវិតបានសាងកុសលរួមគ្នា បុរសទាំងពីរនាក់បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតម្នាក់បានកើតនៅព្រះឥន្ទ្រនៅជាមួយគ្នា កើតជាបុរសមានប្រពន្ធលំបាកណាស់ ទូកនេសាទត្រីចិញ្ចឹមជីវិត។
បុរសម្នាក់បានមកមើល.លបដូចសព្វដង។ ព្រះអិន្ទ្រយកមាសដាក់ក្នុងលបដូចមុនទៀត។ បុរសឃើញដូច្នោះ ក៏នឹកខឹងនិង មាសបីដុំនេះ ពុន យកទៅធ្វើជាថ្មជើងក្រានដាំបាយ ... ប្រពន្ធក៏អត់ស្គាល់ដុំមាសក៏យកដុំមាសទៅជើងក្រានតាមប្តី។
ក៏ឱ្យបុរសយកមាសទាំងបីដុំនោះ មកបង់ពន្ធដែលជំពាក់រាជការ។ បុរសនឹកអរណាស់
ក៏ប្រគល់ថ្មជើងក្រាននោះ ទៅអោយ ព្រះរាជអាជ្ញាភ្លាម ៕
ព្រះរាជអាជ្ញា បានដុំមាសពីបុរសនោះហើយ គ៏យកមួយដុំទៅថ្វាយព្រះមហាក្សត្រ ៕ ព្រះអង្គសាកសួរពីមូលហេតុ ដែលបានមាសមកនោះ ព្រះរាជអាជ្ញាក៏ទូលតាមដំណើរ ។
ស្ដេច ទ្រង់ជ្រាប ដូចនេះ ទ្រង់អោយហៅបុរសនោះ សាកសួរ ។ បុរសក្រាបទូលថា « មាសរបស់ទ្រង់ព្រះបង្គំបី ដុំ បានជូនកម ព្រះរាជអាជ្ញាហើយ»។ ស្តេចអោយទារយកមាសបីដុំទៀត
ជ្រាបដល់ស្តេចស្តេច - ទ្រង់ឱ្យហៅបុរសនោះមកសួរពីហេតុផលដែលនាំឱ្យមានការប្រឆាំងចិត្តនាយកគំរូ។ នោះក្រាបភីថាបុរស «ព្រះបង្គំមានសេចក្តីស្រឡាញ់នៅក្នុងខ្លួនលោក»។ សាលាសង្កាត់មានថា «បើត្រូវចៅឯងរកសត្វតប់ប្រមល់ នោះមកសម្រាប់តែឯងរកអ្វីដែលពិសេសនឹងធ្វើឱ្យខ្លួនឯងនៅក្នុងគ្រានេះ»។ លី លី ថា ខ្លាច បុរស ម្នាក់ « មុខ ជា ស្លាប់ ហើយ គ្រា នេះ មិន យល់ ថា ជា សួនសត្វ ប្រមល ឯណាទេ » ។ តែមិនហ៊ានធ្វើដោយខ្លាចអំណាច ក៏ក្រាបបង្គំលា សាលាដើរចេញដោយបំនងថានឹងដើរឲ្យស្ថាប័ត។ ក្នុងព្រៃ
ដើរចូលព្រៃឆ្ងាយទៅៗ ព្រះឥន្ទ្របើកព្រះនេត្រ ទិព្វមកឃើញនោះ មានសេចក្តីសុខដូចនិមិត្ដជាស្មូតនៅទីដែលមនុស្សដើរទៅ ហើយព្រះអង្គទ្រង់ជាព្រះមហាឥសី។
0 Comments:
Post a Comment