រឿងបុប្ផាបាត់ដំបងភាគ១

រឿងបុប្ផាបាត់ដំបង ភាគ១

ក្រោមរស្មីព្រិចៗ នៃហ្វូងតារារាប់រយរាប់ពាន់ ទឹកស្ទឹងសង្កែនៅតែហូររិចៗ មិនចេះដាច់ ហាក់គ្មានក្តីនឿយណាយនឹងធម្មជាតិដែលបានបង្កើតខ្លួនមក សោះឡើយ។ នៅមុខផ្ទះដំបូលស្បូវនាត្រើយខាងកើត គេឃើញមានពន្លឺ ភ្លើងចង្កៀងផ្លុងៗ....

អូហ៍! ក្មួយផល្លា និង ក្មួយហួចទេហ៍! មកចូល លេងសិនមក! កូនសុត្តា រវល់នៅឯស្ទឹងឯន់! បន្តិច ទៀតមកវិញហើយ..

តែអី... ខ្ញុំប្រញាប់! នៅយូរមិនបាន ទេ ចាំថ្ងៃក្រោយចុះអ្នកមីង!

កុំខ្មាស់អៀនអី! ក្មួយស្គាល់មីងយូរហើយ។ មកញ៉ាំ នំអាកោលេងសិនទៅ! មីងទើបចំហុយឆ្អិនក្តៅៗ។

ចាស អ្នកមីង! អរគុណច្រើនណាស់។

ដើម្បីឆ្លើយតបទៅ នឹងការគួរសមរបស់ មីង កញ្ញាទាំងពីរក៏នៅអង្គុយ លេងរង់ចាំសុត្តា។ គាប់ជួនពេលនោះ កូនថៅកែត្បូង ឈ្មោះដាវីត និងមិត្តគេ ឈ្មោះរាំឌីលេចមុខមកដល់ ទីនេះដែរ ។

អស្ចារ្យ! អ្នកណាគេ អីក៏ ស្អាតម្លេះ ដាវីត! ផល្លាជាកូន លោកវិសុទ្ធ សេដ្ឋី ស្រុកយើងណ៎ា! 

ឯងអត់ស្គាល់ ទេហ្ន៎? 

ភ្លាមនោះ ដាវីតក៏ចុះមក សំដែងការគួរសមរាក់ ទាក់ដាក់កញ្ញាយើង។

សួស្ដី....ផល្លា ហួច! 

មិននឹក ស្មានថាសំណាង បានជួបអ្នក ទាំងពីរ នៅទីនេះ សោះ។

ស្រស់ ស្រីផល្លាមិនសប្បាយចិត្តទេ នៅពេលឃើញមុខដាវីត និង ឌី ព្រោះគេជាយុវជនឌីស្កូ ដែលមាន អាកប្បកិរិយាច្រឡឹមផុតលេខ... មួយថ្ងៃៗ បើមិនបានត្រូវស្រីជេរ មួយម៉ាត់ ពិតជាដេកមិនលក់ បក់មិនល្ហើយ បាយមិនឆ្ងាញ់ ទេមើលទៅ...។

អីយ៉ា ផល្លាថ្ងៃនេះ ស្លៀកពាក់ស្អាត ណាស់។ ធ្វើអោយខ្ញុំភ្លឹកស្ទើរតែ ភ្លេចដកដង្ហើមទៅហើយ។

ន ដាវីត! កុំមកនិយាយ លែបខាយ ផ្អែម ល្ហែមអីនៅទី នេះ នោះ។ ព្រឺសំបុរ ណាស់។

ផល្លា ក្មួយចង់ទៅណា?     ចាស អ្នកមីង។ ខ្ញុំសុំទៅក្រោយមួយភ្លែតសិន!

ផល្លាគិតថា បើនឹងទៅផ្ទះវិញក្នុងពេលនេះ ច្បាស់ជាដាវីត និងវ៉ាឌីតាមញ៉ែរហូតដល់ ផ្ទះមិនខាន ក៏ធ្វើជាសុំអ្នកមីងទៅក្រោយ បន្តិចទុកអោយស្រីហូច និងមីងនៅកំដរភ្ញៀវ មិនបានអញ្ជើញនេះ។ ស្រាប់តែជួបនឹងសុត្តា មកពីកំពង់...

យី! អ្នកណា ដូចជាផល្លា! ម៉េចក៏មកឈរអីម្នាក់ឯងទីនេះអញ្ចឹង?

ជល្លាអៀន មុខឡើងក្រហមលឿងៗ រក នឹកនិយាយឆ្លើយតបទៅវិញមិនឃើញ....

ផល្លាមានរឿងអ្វី ម្តេចមិន និយាយស្តីអីសោះ?

មកពីសុត្ថាឯងហ្នឹង....ខ្ញុំចាំយូរពេក !...

សំដីកំបុត តែហាក់ដូចជាទន់ភ្លន់.. ជួនជាជំនោបក់មកល្វើយៗ.. ក្លិន ក្រអូបបានធ្វើអោយសុត្តាមាន អារម្មណ៍ភ្លេចភ្លាំងម្តងៗ

ចាំខ្ញុំឬ ? តើមានរឿងអ្វីទៅ !

កុំមាត់ពូពេក !..ដាវីត និងឌី នៅខាងមុខ

សុត្តាបន្ថយសំលេងនិយាយតិចៗ

តែ!ហេតុអ្វីក៏ផល្លា... ស្អប់គេម្លេះ? មើលទៅ ដាវីត គេដូចជាស្រលាញ់.គេ.

ទេ! បានហើយ ... កុំចេះធ្វើមេអណ្ដើកអីនោះ! ប្រយ័ត្នខ្ញុំឈប់មករកសុត្ថា ឯងទៀតណា!

ឮដូច្នោះ សុត្ថាក៏ឈប់ និយាយ... នាយអង្គុយ ស្ងៀមបាត់មាត់ឈឹង។

ខ្ញុំនិយាយលេងទេសុត្ថា!... ធ្វើម្តេចខ្ញុំ នឹងឈប់មករក សុត្ថាបាន បើសុត្តារៀនពូកែ ហើយបានប្រឡងជាប់ចូល រៀនថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា ថ្នាក់ ខ្ពស់ជាងខ្ញុំទៅទៀត...!!

សុត្ថាសម្លឹងមុខផល្លា   ជាថ្មីយ៉ាងយូរ ដោយ ឃ្លាន់ខ្លាញ់នូវការ ប៉ិនលើកដាក់ ពាក្យសំដីរបស់ នាង។ ជាការពិត ណាស់ នាងនិងគេ មានចិត្តដូចគ្នា គឺចង់ ក្លាយជាមិត្ត១០០ឆ្នាំនឹង គ្នា តែសេចក្តីស្នេហាហាក់បីដូច ជាបង្កប់យ៉ាងជ្រៅនៅក្នុងបេះដូង របស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន ពុំទាន់លេចជារូបរាងពិតប្រាកដនៅឡើយ។ នេះជាលើក ទីមួយហើយ ដែលផល្លាប្រើពាក្យសំដីកោតសរសើរយុវជនយើង..។

សុត្ថា! ដឹងទេថា ថ្ងៃនេះខ្ញុំចង់ មកថ្លែងអំណគុណចំពោះសុត្ថា ដែលបានជួយបង្រៀនខ្ញុំរហូត ដល់ខ្ញុំប្រលងជាប់ បាក់ឌុបណា!   អាំ! អស្ចារ្យ ផល្លា ប្រលងជាប់ហើយ!

សុត្ថារំភើបពេក ក៏ជ្រុលកាន់ដៃផល្លា ធ្វើអោយមុខនាងឡើងក្រហមគ្រឿងៗ.....

អី! ផល្លាខឹងនឹងខ្ញុំ... ម៉ែ... អម្បាញ់មិញ អត់ទោសផងចុះ ដោយ ខ្ញុំអរពេក បានជា....

ទេ! ខ្ញុំមិន ប្រកាន់ទេ..

បើ....គ្មានទេ.. ហេតុអ្វីក៏មុខជល្លា..

អី...មើលទៅ ដូចជាយប់បន្តិច ហើយ! នែ! នេះជា កាដូរបស់ខ្ញុំ សំរាប់ អរគុណសុត្ថា ថែរក្សាវា អោយបានល្អផង! ខ្ញុំគិត សុំលាទៅវិញសិនហើយ។ ពេលក្រោយចាំខ្ញុំ មកលេងទៀត។

អូ នោះគឺអាហូចទេតើ!

អរគុណណាស់ផល្លា! ខ្ញុំនិងថែរក្សា វាអស់មួយជីវិតរបស់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំ ជំរាបលា អ្នកមីងសិនហើយ។

មេឃចង់ភ្លៀងហើយ នេះយក ក្រណាត់កៅស៊ូនេះជាប់ខ្លួនទៅ!

សុត្ថាដើរកំដរផល្លា និងស្រីហួចទៅផ្ទះវិញ ព្រោះយប់ណាស់ហើយ។ បានពាក់ កណ្តាលផ្លូវ ភ្លៀងធ្លាក់មកយ៉ាងខ្លាំង។ សំណាងល្អ សុត្ថាបានយកក្រណាត់កៅស៊ូ មកជាមួយ តែគេមិនទទួលទេ។ គេទុកអោយស្រស់ស្រីទាំងពីរទទួល។

ស្លាប់ហើយសុត្ថា! អត់មានអ្វីទទួលទេ!... មិន កើតទេ ទទួលជាមួយពួកខ្ញុំមក! ទទឹកអស់ហើយ។

ហ៊ី!..បើកុំតែឌី ដាវីតស៊ូគេនោះ កុំអីក៏មិនបាច់ អោយសុត្តាពិបាកដូច្នេះដែរ!

មិនបាច់ទេជល្លា ហួច!ខ្ញុំធ្លាប់អស់ទៅហើយ កុំបារម្ភអ្វី!

មិនអីទេ..ផល្លា! នៅចាំអីទៀត ប្រញាប់ចូលទៅក្នុងផ្ទះទៅ! រងាណាស់។

មើល! សុត្ថាខំជូន យើងមកដល់ផ្ទះ ទទឹកជោគខ្លួន!

នារាត្រីភ្លៀងធ្លាក់នេះ ត្រលប់មកដល់ផ្ទះវិញ កំលោះសុត្ថាចេះតែនឹកឃើញដល់ ស្នាមញញឹមដ៏សែនស្រស់គ្មានអ្វីប្រៀបបានរបស់កញ្ញាផល្លា។ ឱ ផល្លា! នាងជា បវរនាវីឯក រស់ក្នុងត្រកូលអ្នកមានខ្ពស់ ប្រៀបបាននឹងដួងចន្ទ្រាដែលរះពេញ បូរមីកណ្តាលរាត្រី...

ទន្ទឹមនឹងនោះ មាន ហ្វូងតារាដេរដាស ពាសពេញ ផ្ទៃមេឃ ចោមរោម ប្រណាំងប្រជែង ដណ្ដើមគ្នាចង់នែបនិត្យនឹងដួងច័ន្ទរះមូល ក្រឡង់មួយនេះ..។ តើសុត្ថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីយកដៃដ៏ខ្លី នេះ ទៅឈោងចាប់យកចន្ទ្រាដ៏សែនខ្ពស់នោះបាន? យុវជនសុត្ថាមិនមាន ទ្រព្យ មានតែបេះដូងពិត។

 កំលោះឌីស្តដាវីត កូនអ្នកមានទ្រព្យមានបុណ្យស័ក្ត។ តើកន្លង់ទាំងពីរ មួយណាទៅអាចទាក់ទាញចិត្តកុលាបស្រស់ស្អាតមួយនេះបាន?

ឱ! ជីវិតអើយ ហេតុអីក៏ពិបាកយល់ម្លេះ? បុប្ផាក្រពុំលំអោនកាយមក ជិតនឹងដៃទៅហើយ ហេតុអ្វីបានជាមិនហ៊ានចាប់ នេះមកពីខ្ញុំកំសាក រឺមកពីខ្លួនខ្ញុំក្រពេក? ហ៊ី...បើតែយ៉ាងនេះ ពុំដឹងពេលណា ថ្ងៃណាទេ ទើបមានវាសនាអាច...

យី! ស្លាប់ហើយ.. ពុំដឹងជាអណ្តែតអណ្តូងដល់ណាទេ...

អេហ៍! សុត្ថា! ម៉េចដើរសឹងជាន់ខ្ញុំទៅហើយ ធ្វើជាមិនឃើញខ្ញុំទៀត... អាណិតដល់ អ្នករៀនថ្នាក់ទាបជាងផង!...

អូ! ពុទ្ធោអើយ បើសិស្សរៀន ថ្នាក់ទាបជាងស្អាតម្លឹងៗ កុំថាឡើយតែអ្នករៀន ថ្នាក់ខ្ពស់ត្រឹមខ្ញុំ សូម្បីតែខ្ពស់ជាងខ្ញុំក៏ពុំហ៊ានដើរជាន់ដែរ...

បានហើយ! បានហើយ! កុំពូកែបញ្ហារ ខ្ញុំពេក គ្មានអ្វីឲ្យ ទៀតទេ។

តែ... ផល្លាពិតជា ចិត្តដាច់ដូចពាក្យនិយាយមែនឬ?

ណ្ហើយ!..ឥលូវកុំនិយាយច្រើនជូនខ្ញុំទៅផ្ទះ ម៉ាក់យាយបន្តិចបានទេ?

អញ្ចឹង..ទៅក៏ទៅ។

ផ្ទះលោកយាយរបស់ផល្លានៅត្រើយខាងកើត ធ្វើពីឈើសង់ផ្ទាល់ដី។ ជួនជាចំថ្ងៃសីល គាត់ទៅវត្តបាត់តាំងពីព្រលឹម។

ធ្វើម៉េចទៅជល្លា បើគាត់មិននៅអញ្ចឹង។

យើងនៅលេង បន្តិចសិនទៅហ្គី!

អ្នកទាំងពីរឈរចាំមើលមួយស្របក់ ក៏នាំគ្នាដើរលេងក្នុងចំការ ដោយ សេចក្តីរីករាយក្នុងចិត្ត..

យី! បងសុត្ថាទៅណា បាត់ទៅហើយ? កុំពួនណា! ប្រយ័ត្នខ្ញុំទៅផ្ទះចោល..!

សុត្តាសំរេចចិត្តនាំម្តាយរបស់គេមកទីក្រុងភ្នំពេញ។ ត្រលប់មកពីបាត់ដំបង ភ្លាម សុត្តាប្រញិបប្រញាប់ ត្រលប់ទៅធ្វើការវិញភ្លាម។ គ្រាន់តែដឹងថា សុត្តាត្រលប់មកវិញ អាលីនមិនបង្អង់យូរក៏ប្រញាប់មកជួបនឹងសុត្ថាភ្លាម។

(បងសុត្ថា ត្រលប់មកវិញហើយហ្ន៎? មានទិញអ្វីផ្ញើខ្ញុំខ្លះទេ?)

អត់មានអីជា ពិសេសទេ មានតែក ផ្លែក្រូច បងគិតថានឹង យកទៅជូនលោកថៅកែ ល្ងាចនេះឯង។

គេហដ្ឋានថៅកែ អេ! ចាំ ចាំ ចាំ បានជារអ៊ូម្នាក់ឯង ទៀតហើយ

សាន អូហ៍! ចាំមានសេចក្តីសប្បាយចិត្តណាស់! ព្រោះ មើលអីហ្នឹង គេកំពុងជួយអោយក្រុមហ៊ុនយើងល្បីខ្លាំងឡើងៗ ហើយទទួលបានប្រាក់ចំណេញច្រើន ទៀតផង! កូនមិនដឹងទេហំ!

អូហូ៎! តាមពិតគឺសុត្ថា អីគេហ្នឹងទៀតហើយ អោយខ្ញុំ សុំយកទៅមើលមួយភ្លែតសិក ណាចាំ

យី! ចុះហេតុយ៉ាងដូចម្តេច ក៏កូនចាំបាច់យកទៅធ្វើអ្វីណំ?    ខណៈនោះ កវីសុត្ថាក៏មកដល់.....

អង្គុយចុះមកសុត្ថា កូនខ្ញុំនេះវាលេងច្រើនបន្តិចហើយ សូមមេត្តា កុំប្រកាន់អី។

បាទលោក ការពិតរឹតតែ ធ្វើអោយខ្ញុំសប្បាយចិត្តទៅវិញទេ ព្រោះ ខ្ញុំកំព្រាតាំងពីតូចមក បើបាននាងតូចចូល ចិត្តខ្ញុំ គឺជាសំណាងរបស់ខ្ញុំទៅហើយ

ហឹស! ស្អប់ណាស់។

នែ៎! ខ្ញុំហៅឯងមកនេះគឺ ចង់ប្រាប់រឿងមួយ ក្រោយពីយើងថត បញ្ចូលទៅក្នុងកម្មវិធីទូរទស្សន៍ចប់ យើងនឹង បានឈប់សំរាកមួយខែ។ ហើយក្រុមហ៊ុន ក៏សំរេចទិញរថយន្តមួយអោយឯងដែរ...